Το αντίδοτο της κρίσης
Μαΐου 17, 2017
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με φοβίζει περισσότερο την σημερινή εποχή. Η μουρμούρα, η έλλειψη επικοινωνίας με τον συνάνθρωπό σου, τα τόσα προβλήματα που ακούμε καθημερινά; Μήπως η έλλειψη πάθους, εμπιστοσύνης; Πράγματι η συγκεκριμένη περίοδος που διανύουμε έχει κάποιες δυσκολίες, για άλλους μεγαλύτερες και για άλλους μικρότερες. Όμως τα πράγματα ήταν από πάντα κάπως μίζερα. Θυμάμαι από μικρή στην τηλεόραση να δείχνει άσχημα πράγματα και εγώ πάντα να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει εκεί έξω.
Μεγάλωσα λίγο και άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα. Βλέπετε είναι πολύ εύκολο, αλλά και δύσκολο ταυτόχρονα, να σε επηρεάσει με κάποιον τρόπο η τηλεόραση και οι συνεχείς εξελίξεις. Φυσικά όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτή που εγώ ονομάζω επιλογή! Ο καθένας μας έχει την δυνατότητα να επιλέγει, να κρίνει και να φιλτράρει. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σε επηρεάσει χωρίς την συγκατάθεσή σου. Δεν είναι κρίμα λοιπόν να επιλέγεις να ζεις με την πιο γκρίζα ματιά και όχι με την φωτεινή;
Η τηλεόραση έχει να σου προσφέρει όμορφα προγράμματα, όμως αυτές οι ειδήσεις σε αρρωσταίνουν. Πόλεμοι, χρήματα, τσακωμοί, μνημόνια και ξέρετε πως συνεχίζει.. Μια εποχή, θα έλεγα καλύτερα κρίση όχι οικονομική, αλλά ηθική! Κάθε κακό εμπεριέχει μέσα του και κάτι θετικό για το οποίο θα δούμε παρακάτω. Πρόσφατα η Ελλάδα σε μεγαλύτερο βαθμό και κάποιες ακόμα χώρες, ήρθαν αντιμέτωπες με την προσφυγική κρίση. Άντρες, γυναίκες και παιδιά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, τα σπίτια τους και την όποια άνεση είχαν για να θαλασσοπνιγούν. Πόσο άσχημο, ε; Πόσο άσχημο να βλέπεις την εξαθλίωση του ανθρώπινου είδους; Πόσο άσχημο να κυριαρχεί το χρήμα και όχι ο άνθρωπος;
Μέχρι στιγμής έχουμε δει την άσχημη μεριά των πραγμάτων. Την έλλειψη ανθρωπιάς, την έλλειψη παιδείας, τα εν μέρη λάθος πρότυπα και πάει λέγοντας. Μια κρίση αξιών που έχει βοηθήσει και επηρεάσει σημαντικά τη ζωή πολλών. Τα θετικά λοιπόν είναι, πως δεν έχουν επιλέξει όλοι να ζουν με τον ίδιο «μίζερο» τρόπο. Κάποιοι έχουν επιλέξει να ζουν με διαφορετικό τρόπο σκέψης. Έδειξαν την ανθρωπιά τους βοηθώντας πρόσφυγες και όχι μόνο. Βοηθούσαν ακόμα και Έλληνες άστεγους, οικογένειες, κάπως στα κρυφά, που δυσκολεύονταν και δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Άνθρωποι που βοηθούν ανθρώπους, πόσο ωραίο πράγμα.
Πολλές φορές τα σχολεία παίζουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια και στην εξέλιξη ενός παιδιού. Η γνώση είναι ένα σημαντικό όπλο για να δημιουργηθούν δυνατές προσωπικότητες, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να υπάρξει και ένα μάθημα Αγάπης. Το είχε διδάξει χρόνια πριν ο Μπουσκάλια. Κάποιοι τον είπαν τρελό, μα ήταν ωραίος τρελός. Κάποιος δεν πρέπει να μαθαίνει τους νέους να αγαπάνε; Πώς να παθιάζονται με ό,τι κάνουν; Πώς να μάθουν να ζουν το δικό τους τώρα; Πώς να δέχονται το «διαφορετικό» και πως να χτίζουν την αυτοεκτίμησή τους; Πώς ο φόβος είναι σημαντικός, αλλά όχι ικανός στο να σε κρατάει πίσω;
Πείτε μου και εσείς πώς να πάμε μπροστά όταν ό,τι κάνουμε το κάνουμε μηχανικά; Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα όμορφο αύριο, όταν ο φόβος και η ανασφάλεια είναι πάντα εκεί; Πολλά είναι τα πράγματα που βοήθησαν να χαθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους, μα δεν θα ήταν φανταστικό να αρχίσουμε εμείς να τα αλλάζουμε όλα αυτά ξανά;
Ξέρω πως δεν είσαι ένας άνθρωπος που έχει επιλέξει να ζει με αρνητισμό, αλλά οι συνθήκες σε ώθησαν σε κάτι τέτοιο. Ξέρω επίσης πως κρύβεις ένα πανέμορφο παιδί μέσα σου και πως είναι τόσο δημιουργικό που θα σε βοηθήσει να αλλάξεις τρόπο σκέψης, να σκουπίσεις τα μάτια σου και να αρχίσεις να ζεις το δικό σου τώρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δεν χρειαζόμαστε πολλά για να είμαστε ευτυχισμένοι! Λίγα και καλά! Βρες το παιδί μέσα σου και αυτό θα σε βοηθήσει να ζεις καλύτερα. Μην το κρύβεις και μην το διώχνεις από την ζωή σου, φορώντας τα ρούχα της σοβαροφάνειας. Είναι εντελώς διαφορετικά.
Να ζεις με ήθος, να αγαπάς με τρέλα και να μαθαίνεις με αγάπη... Έτσι όλα θα γίνουν και θα είναι καλύτερα!
2 Comments
Πολύ ωραίο κείμενο! Μπράβο Νάνσυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο κόσμος έχει καταδικαστεί να αυτοκαταστραφεί και δε μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Υπερπληθυσμός: Κάθε γυναίκα θέλει να γίνει μαμά και κάθε (σχεδόν) άνδρας, μπαμπάς. Θέλουμε όλοι δηλαδή να αφήσουμε το δικό μας βλαστάρι και όχι μόνο ένα δυστυχώς. Βρήκαν όλα τα ορφανά, που υπάρχουν ήδη, γονείς, και λέμε "ας κάνουμε κι εμείς ένα δύο τρία μπάσταρδα ακόμα που να έχουν το αίμα μας, κι άσε τα ορφανά και τον υπερπληθυσμό στη μοίρα τους".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤεχνολογία και καταναλωτισμός: πάρε διαδίκτυο άνθρωπε να έχεις. Ας μην ξέρεις πως να το διαχειριστείς. Επίσης θες κι ένα πολύ καλό κινητό για να αξιοποιήσεις το ίντερνετ που δεν γνωρίζεις πώς να το αξιοποιήσεις. Πάρε επίσης άνθρωπε κι ένα δικό σου αυτοκίνητο. Σου χρειάζεται γιατί όταν η δουλειά σου απέχει πέντε με δέκα χλμ δε σε καλύπτει η συγκοινωνία ούτε ένα ποδήλατο. Με το αμάξι θα είσαι άρχοντας του εαυτού σου και απόλυτα ελεύθερος. Πάρε ρούχα, ακολούθα τη μόδα, βγάλε σέλφι, ανέβασέ τες, δείξε μας πόσο ανασφαλής είσαι με την εμφάνισή σου και πόσο πολύ έχεις χάσει το νόημα της ζωής. Πήγαινε σε κλαμπ. Πιες, άκου αυτή τη μουσική που σου πλασάρουν ως τέχνη. Μη σε απασχολεί τι είναι αυτό που ακούς. Απλά κράτα το ποτό σου, κόζαρε κόσμο έτοιμο για σεξ και κάνε πως χορεύεις. Κάπνισε αυτό που σου φορολογεί το κράτος 200% γιατί το τσιγάρο το χρειάζεσαι.
Πολιτικοποιήσου δούλε του 21ου αιώνα. Ακολούθα μία παράταξη από το πανεπιστήμιο κιόλας γιατί έτσι νιώθεις ότι ανήκεις κάπου. "Αγωνίσου" με τα συντρόφια σου γιατί έτσι είναι ο αγώνας και η επανάσταση, κρατώντας πανό, κάνοντας καταλήψεις και γκαρίζοντας σε ντουντούκες.
Και για πες μου άνθρωπε. Στο σχολείο έμαθες να αλλάζεις μία πρίζα; έμαθες να βάζεις ένα ράφι στον τοίχο; έμαθες να δίνεις πρώτες βοήθειες; έμαθες πως να προσέχεις τη διατροφή σου; έμαθες τί είναι αυνανισμός και τι είναι το πορνό; έμαθες ποιος είναι ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Καβάφης, ο Ελύτης, ο Νίτσε, ο Σόπενχάουερ και τι πραγματικά άφησαν στην ανθρωπότητα; έμαθες πως να καλλιεργείς λαχανικά και να κάνεις δενδροφύτευση;
θα σου πω εγώ τι έμαθες. ΤΙΠΟΤΑ. Κι αν κάτι σου είπαν πως έμαθες, αυτή τη στιγμή δε θυμάσαι σχεδόν τίποτα επίσης. Κι αν είσαι φοιτητής σε κάποια σχολή, μάθε πως στο τέλος πάλι τίποτα δε θα γνωρίζεις.
Γι' αυτό σου λέω, ο κόσμος αυτός είναι καταδικασμένος να φαγωθεί από μόνος του. Εσύ κι εγώ και ο καθένας το ενισχύουμε καθημερινά αυτό το ενδεχόμενο και κανένας απολύτως δεν πρόκειται να αλλάξει την αρρωστημένη αυτή κατεύθυνση που έχουμε πάρει. Είμαστε ένα αποτυχημένο πείραμα που απογοητεύει το δημιουργό του, αν υπάρχει ένας τέτοιος.