Μια σταγόνα βροχής

Φθινόπωρο..
Έριξε την πρώτη βροχή σήμερα.
Δεν το περίμενα. Φορούσα ένα τζιν σορτς με ένα μπλουζάκι. Θυμάσαι;
Σου άρεσε πολύ αυτό το blue Jean.
Ξέρεις είναι η αγαπημένη μου εποχή. Η βροχή με εμπνέει.
Με κάνει να σε σκέφτομαι όμως πιο έντονα, και το κακό είναι ότι λείπεις. Το φθινόπωρο απαιτεί αγκαλιές.
Ζεστασιά.
Κάποιες φορές μου θυμώνω. Σου έχω αφήσει τόσο χώρο στη ζωή μου και αρνούμαι να τον δώσω αλλού.
Δεν σου θύμωσα ποτέ όμως.
Έτσι είναι ο χαρακτήρας σου. Σαν τον άνεμο.
Ίσως γι'αυτό να αγαπώ τόσο αυτό τον καιρό. Έχει κάτι από το άρωμα σου.
Η βροχή μου προκαλεί τόση νοσταλγία.
Δεν ξέρω αν με σκέφτεσαι. Εγώ σήμερα σε σκέφτηκα πολύ. 
Ο καφές είναι η μόνη μου παρέα αυτά τα απογεύματα.
Δεν θέλω παρέα..
Ίσως και να την αγαπώ την μοναξιά μου.
Ίσως τελικά να την αγαπήσω περισσότερο από σένα.
Είναι που είναι πάντα εδώ.
Πάντα παρηγοριά.
Μ'αρέσει να μένω στον καναπέ και να χαζεύω.
Συνήθως από πίσω παίζει η αγαπημένη μας μουσική.
Ονειρεύομαι κάτι διαφορετικό.
Κάποιες φορές σκέφτομαι πως ίσως να μην ήσουν Πότε αρκετός για μένα.
Είναι που η μοναξιά με έκανε να με εκτιμώ περισσότερο.
Η απουσία σου με πόναγε. Το να με αγαπήσω ήταν μονόδρομος.
Τώρα θα βρέχει πιο συχνά.
Ίσως συναντηθούμε στο μυαλό μου κάπως.
Ίσως να με σκέφτεσαι και εσύ. Δεν ξέρω.
Έχω σταματήσει να το σκέφτομαι αυτό το ενδεχόμενο.
Ίσως δεν μου κάνει καλό.
Δεν είμαι πια παιδί. Δεν θέλω άλλο τα παιχνίδια.
Το λιμάνι μου ψάχνω..
Ξέρεις, πάντα με έλεγαν ονειροπόλα. Φαινόταν στο βλέμμα μου η ψυχή.
Είναι που εγώ ποτέ δεν έπαιξα.
Πάντα σε είχα ψηλά και προσπαθούσα να σε κρατάω εκεί, ακόμα και όταν εσύ απαιτούσες να σε ρίξω.
Αλλά δεν ξέρεις μάλλον από αγάπη.
Ίσως τα πούμε μια άλλη βροχερή μέρα.
Αρκετό κακό μου έκανα και σήμερα.