Για πολλούς αυτές οι μέρες είναι χαρούμενες.
Για αλλους ιδιαίτερες και για κάποιους μοναχικές.
Χρόνια Πολλά λένε οι άνθρωποι και αγκαλιάζονται.
Και μετά βγαίνουν, περνάνε όμορφα και χαμογελάνε.
Και εγώ δεν μπορώ πουθενά να σταθώ. Δεν περνάω καλά.
Λείπεις Και εγώ δεν ξέρω που ανήκω. Κάποιος αισιόδοξος θα έλεγε πως ανήκουμε στον εαυτό μας... Συμφωνώ κάπως.
Βλέπεις και Εγώ ανήκω στον εαυτό μου, αλλά αν δεν έχω να μοιραστώ τα καλύτερα κομμάτια μου τι να το κάνω;
Αν δεν μπορώ να σε αγκαλιάσω και να σου ευχηθώ ποιος ο λόγος;
Αν ήξερα πως έρχεσαι όμως όλα θα ήταν αλλιώς.
Θα αγαπούσα περισσότερο αυτές τις στιγμές.
Θα μετρούσα τον χρόνο διαφορετικά.
Θα είχα κάτι να περιμένω.
Θα είχα εσένα.
Το κακό είναι πως δεν μπορούμε ούτε να μιλάμε τώρα πια.
Πόσο πληγώνει αυτό.
Βγαίνουν και διασκεδάζουν οι άνθρωποι.
Πίνουν, χορεύουν.
Μόνο που εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
Ακόμα και να το κάνω νιώθω χαμένη.
Όχι όλο τον χρόνο.
Κάποιες φορές ξεχνιέμαι, αλλά συνήθως χάνομαι.
Βλέπεις τα μάτια μου ξεχασμένα σε ένα σημείο.
Ποιος να ξερε τι σκέφτομαι.
Ποιος να ξερε πόσο μακριά ταξιδεύω.
Θα ήθελα να είναι τόσο διαφορετικά τα βράδια μας.
Θα πηγαίναμε βλέπεις αγκαλιά σε κρυμμένα μαγαζάκια και θα περπατούσαμε στην βροχή.
Το πρωί θα ξυπνούσαν οι ζωές μας μαζί. Θα σε χάζευα και θα σε έβλεπα να κάνεις αυτά που αγαπάς.
Μετά εσύ Θα μου έπαιζες μουσική και θα μου αφιέρωνες τραγούδια.
Θα μου γελούσες και θα με πήγαινες στα αγαπημένα σου μέρη.
Πώς θα μπορούσα να ορίσω πάλι την ευτυχία μου χωρίς να σε συμπεριλαμβάνω;
Βλεπεις ο κόσμος χωρίς εσένα είναι μέτριος. Έχω συνηθίσει κάπως.
Σταμάτησε η μουσική.
Έξω βρέχει.
Βρήκα εσένα πάλι στον δρόμο μου. Σου είπα πως θα σου γράφω πάντα, αλλά κάποιες φορές δυσκολεύομαι.
Φθηνές διαπραγματεύσεις.
Καποιες φορές θέλω να ξεχάσω.
Να σε ξεχάσω.
Και μετά δεν με νοιάζει που πονάω.
Μάλλον το προτιμώ με κάποιον τρόπο. Φαίνεται να μου πηγαίνει η μελαγχολία.
Θα πω μερικά χρόνια πολλά ακόμα και μετά θα γράψω για τους πραγματικά ευτυχισμένους.
See You Soon, Mauri Toulipa
