Μια φορά και έναν καιρό ήμασταν μαζί. Θυμάσαι;
Δεκεμβρίου 14, 2018
Μια φορά και έναν καιρό ήμασταν μαζί. Θυμάσαι;
Τότε που ο κόσμος ήταν τόσο όμορφος μόνο και μόνο επειδή υπήρχαμε μαζί.
Εγώ και εσύ!
Αυτό το απόλυτο που είχε υπάρξει από το δικό μας κάτι.
Είναι περίεργο να μιλάς για αυτό το κάτι σε ξένους.
Για αυτό το κάτι που ήταν τα πάντα.
Συνήθως σε χάζευα και εσύ με αυτή την παιδική σου αφέλεια ξαφνιαζόσουν από την αγάπη μου για σένα. Ήταν αυτό το βλέμμα σου, που μου είχε αιχμαλωτίσει όλη τη ζωή.
Θυμάσαι τα αγγίγματα μας; Τότε που όλος ο χρόνος σταματούσε;
Πάντα με φόβιζε αυτή η χημεία.
Θυμάσαι τότε που μου ψιθύριζες όλα σου τα όνειρα; Αυτή η αθώα σου λαχτάρα να αλλάξεις τον κόσμο. Αυτή η σπίθα που με κέρδιζε πάντα από την αρχή. Ξανά και ξανά.
Θυμάσαι που λάτρευες να περπατάμε στην θάλασσα;
Ήσουν πάντα με το βλέμμα χαμένο κάπου μέσα της. Στο βάθος. Ήσουν πάντα ανήσυχη, τόσο περίεργα ονειροπόλα. Ήταν σαν να έψαχνες πάντα να ενώσεις τα κομμάτια σου.
Και τα βράδια λάτρευες να ξαπλώνουμε στην άμμο. Να κοιτάμε το σύμπαν. Αυτό το απόλυτο που σου χαρίζει ο ουρανός. Υποσχέσεις για το απόλυτο. Υποσχέσεις ζωής.
Όταν έπεφτε ένα αστέρι μελαγχολούσες και σκεφτόσουν. Έψαχνες στα πάντα ένα νόημα. Δεν το παρεξηγώ. Η ψυχή σου ήταν φτιαγμένη έτσι. Αθώα και ειλικρινής.
Τώρα εγώ είμαι πίσω να περιμένω και εσύ κάπου στον δικό σου δρόμο για το όνειρο. Είναι περίεργο όλο αυτό. Ακόμα και όταν έφυγες ήσουν τόσο αθώα και ειλικρινής.
Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα περιμένω. Είναι που ήσουν τα πάντα.
Όπως και να έχει ξέρω. Για λίγο είχαμε το απόλυτο. Δεν ξέρω αν υπάρξει πάλι. Δεν ξέρω καν αν έχει χαθεί.
Πως μπορεί άραγε να χαθεί κάτι απόλυτο; Μάλλον θα υπάρχει πάντα.
Κάπου καλά κρυμμένο.
See You Soon, Mauri Toulipa
See You Soon, Mauri Toulipa
0 Comments