Ποιον ξεχασμένο φόβο αγάπησες πάλι;
Μαΐου 04, 2019
Άρχισε να βρέχει.
Κοιτάζω τις παραπονιάρικες σταγόνες που πέφτουν κάπως αργά.
Δεν ξέρω αν συμβαίνει κάτι.
Στέκομαι όρθια κοντά στο παράθυρο.
Τους κοιτάζω να πλανιούνται μακριά.
Διαβάζω τα βήματά τους.
Άνθρωποι.
Τρέχουν να προφυλαχθούν.
Πόσο ανόητοι.
Φοβούνται τις σταγόνες που πέφτουν τόσο ρυθμικά.
Έχω ήδη φορέσει τα ακουστικά μου.
Θα βγω να περπατήσω έξω, χωρίς κανέναν δισταγμό.
Θα πάρω τον δρόμο που οδηγεί στην θάλασσα.
Θα αφήσω το κορμί να λιώσει.
Να καθαρίσουν οι σταγόνες κάθε σπιθαμή από το δέρμα μου.
Η ψυχή δίψασε.
Χρειάζεται ένα όνειρο πάλι.
Το παλιό χάλασε.
Δεν ήταν όμως δα και τίποτα σημαντικό.
Μην ανησυχείς.
Κάποιος ξεχασμένος φόβος.
See You Soon, Mauri Toulipa
0 Comments