5 Γενάρη, Αθήνα
Ξύπνησα πολλές φορές μέσα στην νύχτα. Είμαι κάπως ανήσυχη αλλά δεν ξέρω από ποια σκέψη μπορεί να πηγάζει αυτό το αίσθημα. Ίσως να προσμένω κάτι.. Βρέχει σήμερα και δεν με κρατάει το σπίτι. Θα βγω να περπατήσω στα στενά δρομάκια της πόλης. Θα μπω σε κάποιο μαγαζάκι να πιω έναν καφέ στα γρήγορα. Θα γράψω και λίγη ποίηση. Κάτι να μιλάει για όσα ονειρευτήκαμε. Θα γείρω στο τέλος της μέρας στο διπλό μου κρεβάτι και θα ξέρω πως ακόμα μια μέρα τα κατάφερα. Άλλη μια μέρα που βρήκα τρόπο να ζήσω σαν ξεχασμένη τάχα μου. Αγαπώ την μελαγχολία. Το μαξιλάρι μου ζεστό, κρατάει τα όνειρά μου.
9 Γενάρη, Αθήνα
Σηκώθηκα, φόρεσα το παντελόνι μου με ένα ζεστό φούτερ και βγήκα έξω. Ο σκύλος μου περίμενε ένα βλέμμα, ένα χάδι. Πηγαίνουμε καθημερινές μικρές βόλτες. Ξέρει να χώνεται στην αγκαλιά μου τις πιο κατάλληλες στιγμές. Η παλιά μου compact κάμερα ακολουθεί στις βόλτες μας. Στο background του μυαλού μου παίζει κάτι από πιάνο. Ακούγεται σαν να πρέπει να πατήσω επάνω στις νότες και να χορέψω. Ταξιδεύω λίγο και ακροβατώ ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία. Απόλυτα συνυφασμένες στο μυαλό μου διαδραματίζουν σκηνές. Επί της Δεξαμενής και Δημοφώντος.
14 Γενάρη, Αθήνα
Ξεμπέρδεψα με την δουλειά. Τώρα έχω όσο χρόνο επιθυμώ επιτέλους. Βγήκα από τα στενά δρομάκια που με κρατούσαν βαθιά ριζωμένη στην απραξία του νου. Μπήκα σε ένα βιβλιοπωλείο και έκατσα κάτω, σε μια γωνία. Διάλεξα ένα τυχαίο βιβλίο. Μιλάει για τους 100 χιλιάδες διαφορετικούς εαυτούς μας. Θα το πάρω.
17 Γενάρη, Αθήνα
Κάθομαι στο τρένο. Γωνία στο παράθυρο. Ξεχασμένη σχεδόν και με τα ακουστικά στα αυτιά μου διαβάζω. Ένα κεφάλαιο την φορά. Θα κατέβω σε λίγο να συναντήσω αυτούς που με περιμένουν. Πάντα κάποιος περιμένει. Όταν σταματάει βίαια η μουσική μου θυμώνω. Ψάχνω ξανά την μελωδία. Επόμενη στάση και κατεβαίνω. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο.
See You Soon, Mauri Toulipa
