Ο προσωπικός μας χάρτης || Μικρό χρονικό

[Μέρος 1ο: Στο βάθος μιας παραλίγο ανυπαρξίας ]

[Μέρος 2ο: Αποδημητικά πουλιά ]

[Μέρος 3ο: Πόσο μόνοι και πόσο μαζί ]


Καραντίνα, Μέρα 12

Σχεδόν 2 εβδομάδες μέσα. Σχεδόν 2 εβδομάδες μοναξιάς. Το μοναδικό άγγιγμα είναι από την γάτα μου και για την γάτα μου. Την Πέρσα δεν την βρήκα εγώ. Θα έλεγε κανείς πως με βρήκε η ίδια. Ήταν Σεπτέμβρης και βρισκόμουν στην Σαμοθράκη με φίλους. Κάναμε ελεύθερο camping κοντά στις Βάθρες. Μην ρωτήσετε πως βρέθηκε εκεί αυτό το γατί. Δεν έχω ιδέα.


Καραντίνα, Μέρα 13

Σήμερα θα έλεγε κανείς πως ξύπνησα μια φυσιολογική ώρα. Σχεδόν 10. Η πρώτη μου σκέψη ήταν η κυρία Γεωργία. Μου είχε λείψει πολύ. Συνήθως όταν έβγαινα από το σπίτι για να πάω κάπου -πριν την καραντίνα-, περνούσα έξω από το δικό της. Καθόταν συχνά στο μπαλκόνι και όταν δεν καθόταν, άφηνε τις πόρτες ανοιχτές για να χαζεύει τους περαστικούς. Κάθε φορά που περνούσα μιλούσαμε για λίγο. Ήταν η γιαγιά μου. Όλο εγγονή με φώναζε. 

Όσο σκέφτομαι όλα αυτά το χέρι μου έχει ήδη στείλει το μήνυμα με τον αριθμό 4. Θα της κάνω έκπληξη. Θα αγοράσω ένα φραντζολάκι ψωμί για να της το δώσω και θα πάρω και εγώ έναν καφέ στο χέρι. Θα καθίσω λίγο κάτω από το μπαλκόνι να πούμε μερικές κουβέντες και θα φύγω. 

Αχ τα μπαλκονάκια αυτά. Τόσες ιστορίες. Τόσοι αναστεναγμοί. Τόσα συναισθήματα. 

Καραντίνα, Μέρα 14

6 π.μ

Ξύπνησα αναστατωμένη. Πάλι το ίδιο όνειρο, πάλι η ίδια σύγχυση. Μουντό το τοπίο και εγώ θέλω να τρέξω μα δεν μπορώ. Κάποιος θέλει να με πιάσει. Θα μου κάνουν κακό. Λίγο πριν συμβεί αυτό πετάγομαι.. Ιδρωμένη και έτοιμη να ουρλιάξω. 

Σιωπή

Είμαι επηρεασμένη απ' όσα συμβαίνουν. Το καταλαβαίνω. Η ψυχική μου διάθεση επηρεάζεται συχνά από εξωγενείς παράγοντες. 


Καραντίνα, Μέρα 15
Ξεφύλλισα διάφορα βιβλία σήμερα, πίνοντας τον καφέ μου. Διάλεξα για την ακρίβεια μερικά αγαπημένα, τα έβγαλα στην βεράντα να πάρουν τον αέρα τους και διάβαζα κλασσικά τυχαίες σελίδες. Ποια μου κέντρισε το ενδιαφέρον; Θα σας πω αμέσως. 


See You Soon, Mauri Toulipa