Τοποθεσία: Κουζίνα
Ώρα: Χάραμα
Συναίσθημα: Ανούσιος διάλογος/ κάτι αρκετό /ενδείκνυται
***
Παίζει να το ακούγαμε στο κρεβάτι τις πρώτες μέρες, θυμάσαι; Δεν σου άρεσε καθόλου το τραγούδι αυτό. Προσπαθούσες να με κατανοήσεις. Η τονικότητα ήταν χαμηλή, μελωδική, ταξιδιάρικη και λίγο καταθλιπτική. Τι τα θέλεις και τα ακούς; Η χαρά τους που βρίσκεται; Σε ένα διαρκές αντίο; Χάιδευες τα μαλλιά μου και ήσουν ο πρώτος άνθρωπος που έπαιζες με λέξεις τόσο απλές, χωρίς ενδοιασμούς. Είναι δύσκολη η απλότητα, δεν είναι; Τα μάτια σου κρύβουν μια υγρασία που είναι χείμαρρος και τα φοβάμαι, αν τα κοιτάω πολύ χάνομαι και δεν ξέρω πως να τα σκουπίσω. Τίποτα "ξερό" βέβαια δεν θα προτιμούσα λες και αφήνεις το τραγούδι να παίζει. Μ' αρέσουν τα μάτια σου όμως. Όλο τα κοιτάς και ντρέπομαι λιγάκι. Κοιμήθηκα χωρίς λόγια. Το επόμενο πρωί με ξύπνησες με το δικό σου αγαπημένο που καμία σχέση δεν είχε με το δικό μου. Η τονικότητα ήταν δυναμική, βαθιά με ένα συναίσθημα χαράς που σε έκανε να χορεύεις. Είσαι αστείος. Γελάω πολύ και το λατρεύεις αυτό. Θυμάσαι; Ήταν τα πρώτα πρωινά που ήμασταν μαζί και τίποτα δεν θύμιζε άλλα. Γίνεσαι γελοίος και επιτέλους με παρασέρνεις στο να είμαι και εγώ λίγο γελοία. Έχει πλάκα. Έχεις πλάκα.
See You Soon, Mauri Toulipa
