«Τα όνειρα δεν έχουν εποχή», Συνέντευξη με την ψυχοθεραπεύτρια Δήμητρα Ντέντε

Μια μέρα της καραντίνας όπου όλα κυλούσαν σε σχεδόν ίδιους ρυθμούς είχα αρκετές σκέψεις που έτρεχαν στο μυαλό μου. Πως θα μπορούσαμε να υπάρξουμε οι καλύτερες εκδοχές για τους εαυτούς μας και για τους γύρω μας; Τι είναι όλα αυτά που συμβαίνουν εκεί έξω και πως επηρεάζουν το μέσα μας; Θα τα καταφέρουμε; Τα όνειρά μας τι απέγιναν; Υπάρχουν άνθρωποι που αξίζει να γνωρίσουμε και που ίσως θα φανούν φωτεινοί σηματοδότες στις ζωές μας και αντίστοιχα;

Το τζάκι είχε αρχίσει να σβήνει και ο καφές τελείωνε. Στο σπίτι ήμουν μόνη και η καραντίνα μετρούσε ήδη δύο δεκαήμερα. Έπινα αρκετούς καφέδες και τον τελευταίο καιρό είχα αρκετή ενέργεια και ιδέες για το blog. Ήξερα πως θέλω να γνωρίσω ανθρώπους, να επικοινωνήσω μαζί τους και να μοιραστούμε σκέψεις, γνώσεις και εμπειρίες.

Βρήκα την Δήμητρα μέσα από το διαδίκτυο και η πρώτη μου επαφή μαζί της ήταν μέσα από την προσωπική της ιστοσελίδα. Η Δήμητρα σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο και στην συνέχεια έφυγε για μεταπτυχιακές σπουδές στην Συμβουλευτική και Ψυχοθεραπεία στην Σκωτία. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ψυχολογία και εκπαιδεύτηκε στην Προσωποκεντρική και Focusing βιωματική Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική.

Ήξερα από την πρώτη στιγμή πως είναι ένας από τους ανθρώπους που θα ήθελα πολύ να κοσμούν ένα μέρος σε αυτή την κατηγορία. Αφού λοιπόν την έψαξα και αντιλήφθηκα την αισθητική της, επικοινώνησα μαζί της. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και θερμή. Είχε την ίδια διάθεση για επικοινωνία και μοίρασμα. Το πιο σημαντικό δεν είναι άλλωστε αυτό στην ζωή; Λίγες μέρες μετά την γνώρισα και διαδικτυακά. Η χιλιομετρική απόσταση δεν έπαιζε κανέναν απολύτως ρόλο, είχαμε καταφέρει να συνδεθούμε αμέσως. Έδειξε  ενδιαφέρον για αυτό που ήθελα να κάνω και εκεί είναι που ξεκίνησαν όλα.

Ας υποθέσουμε πως δεν σε γνωρίζει κάποιος, τι έχεις να πεις για σένα; 

(έκπληξη) Πραγματικά δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι που μέσα σε μία πρόταση θα έδινε μια εικόνα για μένα ή ακόμα και για οποιονδήποτε άνθρωπο. 

Θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι πολυδιάστατος και μόνο μέσα από τις αλληλεπιδράσεις μας αποκτούμε μια εικόνα για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Ίσως στο τέλος της συνέντευξης αυτής να μπορεί κάποιος να σχηματίσει καλύτερα την δική του εικόνα για εμένα. 

Τι σε έκανε να θες να ασχοληθείς με την ψυχολογία;

Με ενδιαφέρει πολύ ο άνθρωπος και η ιστορία του. Ξεκίνησα σπουδάζοντας κοινωνιολογία. Από τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια ανακάλυψα το μεγάλο μου ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, την ιστορία του και τις κοινωνίες του. Οι σπουδές μου στην Ψυχολογία και την Ψυχοθεραπεία ήταν μάλλον μονόδρομος.

Ποια είναι τα βασικά μοντέλα ψυχοθεραπείας και εσύ ποιο χρησιμοποιείς; 

Υπάρχουν τρείς βασικές σχολές ψυχοθεραπείας: Η Ψυχαναλυτική, η Γνωσιακή και η Ανθρωπιστική. Η προσέγγιση που ακολουθώ ανήκει στην Ανθρωπιστική σχολή και ονομάζεται Προσωποκεντρική και Focusing βιωματική ψυχοθεραπεία.

Κάποτε ήταν ταμπού για κάποιους να επισκεφτούν έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Πλέον νομίζω πως οι άνθρωποι τείνουν να το ξεπεράσουν. Τι ισχύει τελικά και τι τους φοβίζει πιστεύεις περισσότερο;

Ναι, είναι αλήθεια. Παλαιότερα όποιος έλεγε ότι κάνει ψυχοθεραπεία θεωρούταν τουλάχιστον τρελός. Σήμερα αυτό έχει αλλάξει, ευτυχώς. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάνουν ψυχοθεραπεία. Το ταμπού δεν έχει ξεπεραστεί βέβαια τελείως και πολλοί άνθρωποι διστάζουν να αναζητήσουν υποστήριξη από κάποιον ειδικό. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό.

Ίσως κάποιοι να αισθάνονται ότι είναι σαν να παραδέχονται ότι απέτυχαν να «τα καταφέρουν» ή φοβούνται ότι θα ανακαλύψουν φοβερά και τρομακτικά πράγματα για τον εαυτό τους. Βέβαια τίποτα από αυτά δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Όποιος τελικά ξεκινήσει μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία θα καταλάβει ότι αυτό που τελικά συμβαίνει είναι ότι μαθαίνει και αποδέχεται καλύτερα τον εαυτό του. Αν συμβεί αυτό τότε ο άνθρωπος καταφέρνει να στέκεται με έναν διαφορετικό και πιο λειτουργικό τρόπο απέναντι στα προβλήματα του. 

Προσωπικά, θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος θα ήταν καλό να κάνει ψυχοθεραπεία για να εξελιχθεί. Εσύ τι θα πρότεινες; Θα μπορούσες να δώσεις μια άλλη οπτική αυτής της διαδικασίας που θα βοηθούσε κάποιον να ξεκλειδώσει και να πάρει μια τέτοια απόφαση; 

Δεν είμαι σίγουρη αν κάθε άνθρωπος χρειάζεται να κάνει ψυχοθεραπεία. Σίγουρα όμως είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας και προσωπικής ανάπτυξης που δύναται να ωφελήσει αυτούς που αναζητούν κάτι τέτοιο στην ζωή τους και να τους βοηθήσει να βιώσουν πιο ολοκληρωμένες και ουσιαστικές σχέσεις με τους γύρω τους αλλά και με τον εαυτό τους. 

Υπάρχουν σημάδια στα οποία θα πρέπει να δώσουμε παραπάνω σημασία και που μπορεί να υποδηλώνουν κάτι για την ψυχολογία μας; 

Ναι υπάρχουν σημάδια. Πολλές φορές είναι οι γύρω μας που παρατηρούν αυτά τα σημάδια και είτε μας το λένε είτε μας το δείχνουν με την συμπεριφορά τους απέναντί μας. Άλλες φορές μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε και εμείς οι ίδιοι. Υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν ψυχολογική υποστήριξη γιατί οι σχέσεις τους (επαγγελματικές, φιλικές, προσωπικές) δεν είναι ικανοποιητικές.

Μπορεί να επηρεαστεί η διάθεση τους, οι συνήθειες του ύπνου και της διατροφής τους ή ακόμα και η ερωτική τους διάθεση. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εμφανίζονται σταδιακά σε βάθος χρόνου ή απότομα όπως για παράδειγμα σε μια κρίση πανικού. Επίσης κάποια σωματικά συμπτώματα μπορεί να είναι ένα καμπανάκι ότι «κάτι μας απασχολεί». Άλλοι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται έναν κόμπο στο στομάχι ή ένα βάρος στο στήθος ή να έχουν πόνους σε διάφορα σημεία του σώματος τους, ακόμα και να υποφέρουν από χρόνιες ψυχοσωματικές ασθένειες. Το σώμα ξέρει και μας το λέει. Εμείς απλά χρειάζεται να το ακούσουμε!

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν ψυχολόγο και σε έναν ψυχίατρο;

Αυτό ίσως είναι το πιο συχνό ερώτημα των ανθρώπων και θα χρειαζόταν μεγάλη επεξήγηση για το τι ενώνει αυτές τις δύο επιστήμες και τι τις διαφοροποιεί. Θα μπορούσαμε αδρά να πούμε ότι ο Ψυχίατρος έχει σπουδάσει ιατρική και έχει αποκτήσει την ειδικότητα της Ψυχιατρικής. Έχει δικαίωμα συνταγογράφησης φαρμακευτικής αγωγής, και μπορεί να προσεγγίζει τα προβλήματα των ανθρώπων και μέσα από τη φαρμακοθεραπεία.

Ο Ψυχολόγος έχει σπουδάσει Ψυχολογία και προσεγγίζει τον θεραπευόμενο πιο βιωματικά. Συνοδεύει τον θεραπευόμενο στην επίλυση των προβλημάτων του, στην αυτοβελτίωση και την αυτοπραγμάτωση μέσα από τον διάλογο και την ψυχική επαφή. 

Οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας έχουν λυμένα τα δικά τους θέματα (φόβους, ανασφάλειες κλπ..); 

Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά ότι τα έχουν λύσει (ούτε ότι λύνονται όλα!), σίγουρα όμως οφείλουν να τα έχουν αναγνωρίσει. Για να γίνει κάποιος ψυχοθεραπευτής ή σύμβουλος ψυχικής υγείας, απαιτείται, εκτός των άλλων εκπαιδευτικών υποχρεώσεων, να έχει ολοκληρώσει αρκετές ώρες προσωπικής θεραπείας και ανάπτυξης. Με τον τρόπο αυτό έρχεται σε επαφή με τα δικά του θέματα και αυτό είναι η αρχή της επίλυσης τους. Εν τέλει, το ζητούμενο δεν είναι να μην έχει ο θεραπευτής θέματα αλλά να μπορεί κάθε φορά να τα αναγνωρίζει και να βελτιώνεται. Αυτό είναι το ζητούμενο εξάλλου και για κάθε θεραπευόμενο.

Ο πιο ενδόμυχος φόβος σου ποιος είναι; Θα μπορούσες να μοιραστείς την σκέψη σου μαζί μας; 

Δεν είναι ένας (γέλιο)! Αυτό που μπορώ όμως να σου πω είναι ότι αυτά που ενδόμυχα με απασχολούν είναι ζητήματα υπαρξιακής φύσης. Η λέξη φόβος δεν είναι η κατάλληλη λέξη για να το περιγράψω αυτή τη στιγμή. Παλιότερα αισθανόμουν ότι «πάγωνα» μπροστά στην σκέψη του θανάτου (αυτό που εγώ αντιλαμβανόμουνα ως θάνατο). Μέσα από την εκπαίδευση μου και την δουλειά με τον εαυτό μου, αυτό που κάποτε με ακινητοποιούσε, το άγνωστο,  τώρα με κινητοποιεί στο να απολαμβάνω και να εκτιμώ αυτό που σίγουρα κατέχω, την ζωή. Το να αλλάζεις την στάση σου απέναντι στους φόβους σου δεν είναι μικρό πράγμα!

Η θλίψη και η μελαγχολία πως ορίζονται; Έχουν κοινά μεταξύ τους και πως μπορεί να τα διαχειριστεί κάποιος; 

Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα που κάποιος μπορεί να νιώσει όταν έρθει αντιμέτωπος με μια δυσάρεστη κατάσταση (πχ μια απώλεια).

Η μελαγχολία σχετίζεται με την γενική εσωτερική μας διάθεση. 

Και οι δύο έννοιες, σε μεγάλη ένταση και διάρκεια μπορεί να συσχετιστούν με σοβαρές διαταραχές της διάθεσης όπως πχ την κατάθλιψη. Βέβαια αν κάποιος ερχόταν σε μένα και μου έλεγε ότι νιώθει θλίψη ή μελαγχολία, θα απέφευγα να δώσω οποιονδήποτε ορισμό. Αντιθέτως θα του ζητούσα να μου περιγράψει πως είναι η δική του θλίψη, η δική του μελαγχολία. Με άλλα λόγια θα ζητούσα να δώσει εκείνος τον δικό του προσωπικό και μοναδικό ορισμό για αυτό που του συμβαίνει. 

Στο πως μπορεί να το διαχειριστεί κάποιος δεν υπάρχει μόνο μια απάντηση. Κάθε ένας έχει έναν δικό του τρόπο να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του αλλά όταν αυτός ο τρόπος δεν είναι αρκετός τότε μπορεί να ζητήσει την βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας.

Η υπερανάλυση τι ρόλο παίζει στην ζωή μας και πως κάποιος θα μπορούσε να απαλλαχτεί από αυτήν; 

Ενώ η ανάλυση μας βοηθά, η υπερανάλυση μας δυσκολεύει.

Θα μπορούσα να πω ότι το τίμημα των δυνατοτήτων του ανθρώπινου εγκεφάλου, δηλαδή η ικανότητα να αναλύει τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός του, είναι η απώλεια του ελέγχου αυτής της δυνατότητας, δηλαδή η υπερανάλυση. Γενικά όλα τα υπερ- (δηλ σε υπερβολικό βαθμό) συνήθως μας δυσκολεύουν.

Στο ερώτημα πως μπορεί κανείς να απαλλαχτεί από την υπερανάλυση, η απάντηση είναι: όπως με κάθε πρόβλημα, δηλαδή αποκτώντας επίγνωση ότι η υπερανάλυση είναι πρόβλημα και δεν παράγει τις λύσεις που αναζητούμε. 

Πραγματικά δεν γνωρίζω. Δεχόμαστε έναν τόσο μεγάλο όγκο πληροφοριών και παράλληλα, διαθέτουμε έναν επεξεργαστή (εγκέφαλο) που δεν έχει προλάβει να εξελιχθεί τόσο γρήγορα για να μπορεί να τις επεξεργαστεί. Η ταχύτητα εξέλιξης της τεχνολογίας στην πληροφόρηση είναι πολύ πιο γρήγορη από την ταχύτητα εξέλιξης του ανθρώπου. Μου φαίνεται αδύνατον ως προς την φυσιολογία μας να επεξεργαστούμε όλη αυτή την πληροφορία. Παρ’ όλα αυτά, ίσως θα βοηθούσε να κάνουμε μια μικρή παύση και να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να δούμε πως αντηχεί η κάθε πληροφορία μέσα μας. Είναι σαν το φαγητό, είναι καλό να μασάμε αργά και να παίρνουμε καμιά ανάσα πριν φάμε την επόμενη μπουκιά.

Η εποχή αυτή είναι εποχή για όνειρα; 

Κάθε εποχή είναι κατάλληλη για όνειρα. Τα όνειρα δεν έχουν εποχή! 

Πως μπορεί κάποιος που έχει ξεχάσει να ονειρεύεται, να το βρει πάλι;

Ίσως αν στρέψει την προσοχή του μέσα του, σε αυτό που τον έκανε να ξεχάσει να ονειρεύεται, και να δει τι υπάρχει εκεί που το εμποδίζει…

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην λέξη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση;

Αν έχεις αυτοεκτίμηση, σίγουρα θα έχεις και αυτοπεποίθηση. Το ανάποδο δεν ισχύει πάντα.

Πως όμως μπορεί να χτίσει κάποιος μια υγιή σχέση με τον εαυτό του;

Όταν θελήσει πραγματικά να έχει μια υγιή σχέση με τον εαυτό του, τότε πίστεψέ με θα βρει και τον τρόπο.

Μέσα από την διαδικασία της ψυχοθεραπείας, και έχοντας περπατήσει αυτόν τον δρόμο με πολλούς θεραπευόμενους μου, έχω διαπιστώσει ότι η μεγαλύτερη διαδρομή είναι στο να φτάσει κανείς στο στάδιο της συνειδητοποίησης αυτού που πραγματικά θέλει. Από εκεί και πέρα δεν μένει παρά ο καθένας να δημιουργήσει την δική του προσωπική διαδρομή, μια διαδρομή που να αξίζει να την περπατήσει.

Τώρα με την καραντίνα, τι θα μπορούσαμε να εντάξουμε περισσότερο στην καθημερινότητά μας για να μην μας «καταπιεί» ο καναπές και η αδράνεια; 

Θα έλεγα ότι είναι σημαντική η διατήρηση ενός σταθερού προγράμματος. Να φτιάξουμε εμείς την «ρουτίνα» μας. Μερικά πράγματα που είναι βοηθητικά για εμένα είναι: 

-Κοιμάμαι σταθερή ώρα το βράδυ και ξυπνάω σταθερή ώρα ακόμα και αν δεν έχω πρωινή δουλειά. 

-Προσπαθώ να κρατώ σταθερές ώρες γευμάτων.

-Βάζω μια δραστηριότητα εκτός σπιτιού. Ακόμα και μια βόλτα στην γειτονία μου με ξεκουράζει!

-Μιλάω με ανθρώπους που με κάνουν και αισθάνομαι όμορφα (ευτυχώς υπάρχουν πολλοί τρόποι να επικοινωνούμε).

-Επειδή χρειάζεται να εργάζομαι πολλές ώρες από τον υπολογιστή, διαμόρφωσα τον χώρο μου έτσι ώστε να είναι όσο πιο ξεκούραστος και εργονομικός γίνεται. 

-Προσπαθώ να μην ξεχνάω να με φροντίζω. Μπορεί να είμαι μέσα στο σπίτι πολλές ώρες αλλά φροντίζω να είμαι ντυμένη με τα ρούχα που θα φορούσα εκτός σπιτιού. 

Βλέπεις τα συστατικά της ευτυχίας είναι πολύ απλά.

Ποια είναι η συμβουλή που θα έδινε η μικρή Δήμητρα σε σένα σήμερα; Τι πιστεύεις ότι θα ήθελε ο μικρός εαυτός σου να μοιραστεί και με τους υπόλοιπους ανθρώπους; 

Η μικρή Δήμητρα δεν έδινε συμβουλές γιατί δεν ήθελε να της λένε οι άλλοι τι να κάνει! (γέλιο)

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που ακολουθώ μια θεραπευτική προσέγγιση που δεν δίνει συμβουλές και δεν κατευθύνει.

 

Αγαπημένα

Ποιο βιβλίο κέρδισε μια θέση στην καρδιά σου και γιατί;

Δυσκολεύομαι να διαλέξω. Το βιβλίο «Φωνές» του Αντόνιο Πόρτσια είναι ένα βιβλίο στο οποίο επιστρέφω συχνά, και κάθε φορά τα αποφθέγματα του αντηχούν με διαφορετικό τρόπο μέσα μου.

Ποια ταινία αγαπάς λίγο παραπάνω και γιατί;

 Το Blade Runner ξεχωρίζει μέσα μου αυτή την στιγμή, ειδικά η τελευταία σκηνή με συγκλονίζει κάθε φορά που την βλέπω!

Υπάρχει κάποια φράση που να σου δίνει κίνητρο ή να σε εμπνέει, και αν ναι ποια;

«Η ευτυχία είναι επιλογή»

Η μέρα μου περιλαμβάνει..

..καφέ το πρωί και μετά όλα τα υπόλοιπα (γέλιο)

Για μένα το σημαντικότερο είναι..

..ότι τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από τα υπόλοιπα! 

Ξυπνάς και έχεις μια υπερδύναμη. Ποια είναι και τι κάνεις;

Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ,  αλλά η τηλεμεταφορά θα βοηθούσε πολύ κάποιες μέρες που κολλάω στην κίνηση του δρόμου.

Θυμώνουν οι ψυχολόγοι (γέλιο) και αν ναι, με τι;

Φυσικά και θυμώνουν! Οι ψυχολόγοι είναι άνθρωποι και τους συμβαίνουν όλα τα ανθρώπινα! 

Το σημαντικό στην ψυχοθεραπεία δεν είναι να μην θυμώνουμε αλλά να έχουμε επίγνωση των συναισθημάτων μας, να μπορούμε να βάλουμε τον θυμό μας στην άκρη και να τον επεξεργαστούμε αργότερα. 

Άνθρωπος για μένα σημαίνει..

..η φύση που απέκτησε επίγνωση.

 

Στοιχεία Επικοινωνίας

Τ : +30 697 781 9736

Ε : ntente.dimitra@gmail.com

Επίσης, την Δήμητρα μπορείτε να την βρείτε και μέσα από την προσωπική της ιστοσελίδα.

Εκεί θα έχετε την δυνατότητα να δείτε περισσότερα πράγματα για την ίδια και να δείτε πιο αναλυτικά τον τρόπο προσέγγισης της.

Site: https://www.dimitrantente.com/