Μονάχα δυό καρέκλες
Ιουνίου 24, 2021
Σκέφτομαι τελευταία πόσο θα ήθελα να αδειάσω το σπιτι και να το γεμίσω από την αρχή. Έχω αλλάξει, πολλά έχουν αλλάξει και βλέπω πως μέσα σε αυτό υπάρχει μια ρωγμή συνυφασμένη με κάθε τι παλιό. Τα γούστα μου δεν είναι ίδια, οι πίνακες δεν είναι αυτοί που θέλω, το μαύρο δεν μου ταιριάζει και η πρώτη μου σκέψη είναι πως θέλω να επενδύσω σε ένα ξύλινο τραπέζι ακακίας, τετράγωνο με δύο καρέκλες - δεν θέλω παραπάνω -, δεν καλώ βλέπεις και πολύ κόσμο στο σπίτι.
Αυτή την περίοδο της ζωής μου έχω μια ροπή προς την γαλλική τέχνη, θέλω να μάθω περισσότερα για τους ζωγράφους και τον κινηματογράφο τους. Μέχρι να αλλάξω πάλι και να θέλω να μάθω κάτι άλλο, και να μην θέλω λουλούδια και ρομάντζο, που σίγουρα δεν είναι μόνο αυτά τα κλασσικά που θα σου έρθουν στο μυαλό και να δω πιο μέσα, στην βαθύτερη ουσία ή και όχι.
Στην έμπνευση δεν χωράνε στατικότητες, προσωπικά σε αυτή την κατάσταση δεν έβρισκα ποτέ τίποτα, ίσως καμιά φορά αλλά δεν μου ταιριάζει, δεν την θέλω. Με κουράζει και είσαι και εσύ που δεν λες να δείξεις παλμό και εγώ θέλω τόσο να χορέψω. Θα έχει ζέστη πολλή λένε και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό να είναι θέμα συζήτησης.
Καλοκαίριασε, το να θες να αλλάξεις και να εξελιχθείς είναι το μόνο νορμάλ στις μέρες αυτές. Να αλαφρύνεις. Αυτό είναι για μένα το καλοκαίρι. Μπορεί να είναι όμως και κάτι ακόμα. Κάτι πολλά υποσχόμενο. Ποιος ξέρει; Όπως είχε πει άλλωστε και ο συγκεκριμένος ζωγράφος Henri Matisse, που αρκετές φορές είχε λάβει αρνητικές αντιδράσεις -στην αρχή τουλάχιστον- σχετικά με τον τρόπο που ο ίδιος χρησιμοποιούσε τα χρώματα, «Δεν είναι προτιμότερο να αφήνουμε χώρο στο μυστήριο;». Τον θέλω σίγουρα στο σπίτι μου, ίσως δίπλα από το τραπέζι της ακακίας.
Προς το παρόν θα ήθελα να είμαι σε μια αιώρα και να διαβάζω το βιβλίο που είναι στο κομοδίνο μου αυτό τον καιρό.
Μιλάει για έρωτες στην πόλη και είναι μόνο Ιούνιος.
Υ.γ Εσείς σε τι στιγμή είστε;
Υ.γ Τι ξεχωρίζετε στην γαλλική τέχνη;
See You Soon, Mauri Toulipa
0 Comments