Έχω γνωρίσει ανθρώπους που γυρνούν
στις γειτονιές της πόλης και ψάχνουν πεταμένα αντικείμενα. Ξεθωριασμένες
πολυθρόνες, γουβωμένες, με γρατζουνιές από γάτες στα πόδια. Κορνίζες με
ξεχασμένες φωτογραφίες μέσα. Φωτιστικά παλιά σκονισμένα με σπασμένες λάμπες. Δεν
τρομάζουν που ένα σπασμένο γυαλί μπορεί να φέρει μαζί του κακοτυχία. Τα
παίρνουν όλα, δεν κάνουν διακρίσεις. Δεν πιστεύουν σε αυτά. Εστιάζουν στην
πρόθεση.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους να μιλάνε στις
φωτογραφίες που μαζεύουν, να μιλάνε και να κλαίνε. Φωτογραφίες οικογενειακές,
από γάμους, φωτογραφίες με παιδιά. Λες και προσπαθούν να μαντέψουν τι είναι
αυτό που τους έφερε στα σκουπίδια. Λες και νιώθουν υπεύθυνοι να περιποιηθούν
τον πεταμένο χρόνο τους.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που μαζεύουν και
ξεραμένα από τον χρόνο λουλούδια. Βάζουν και σε αυτά λίγο νερό μήπως ελπίσουν
ξανά και διψάσουν.
Ξέρω έναν μύθο που λέει πως αυτούς τους
ανθρώπους τους έχει στείλει ο θεός. Τους έχει στείλει για να συλλέξουν
οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει μια νέα ζωή. Ίσως σε μια άλλη ζωή. Τους έχει
στείλει γιατί πιστεύει στη νέα ευκαιρία.
