Πάνε μέρες πολλές που σκέφτομαι πόσο πολύ θα ήθελα να σας μιλήσω για έναν –αν όχι τον αγαπημένο μου- συγγραφέα, προσωπικής αυτοβοήθειας και εξέλιξης. Στο δικό μου τουλάχιστόν μυαλό έδρασε επιδραστικά για πολλές χρονιές. Τον ανακάλυψα μέσα από τον γιό του. Αστείο σωστά; Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.

Ο Χόρχε Μπουκάι είναι Αργεντίνος γιατρός και ψυχοθεραπευτής που έχει δώσει την δυνατότητα μέσα από τα συγγραφικά του έργα, σε πολλούς από εμάς να δούμε νέους δρόμους και ορίζοντες. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα λοιπόν ήταν το, Να σου πω μια ιστορία.

«Κανένα από τα πρόσωπα της ιστορίας δεν σφάλλει. Απλώς, βλέπουν την πραγματικότητα από διαφορετική οπτική γωνία. Το μόνο λάθος, σχεδόν πάντα, είναι να πιστεύω ότι η θέση όπου βρίσκομαι, είναι η καλύτερη για να διακρίνω την αλήθεια.

Ο κουφός, πάντα νομίζει ότι όσοι χορεύουν είναι τρελοί.»

Δεν μπόρεσα πάρα να τον αγαπήσω. Πάντα αισθανόμουν ότι αγγίζει σαν χάδι τις δικές μου σκέψεις, ανησυχίες, αμφιβολίες και τις ξεχασμένες ή κρυμμένες δικές μου λέξεις. Γεννήθηκε το 1949 στο Μπουένος Άιρες, της Αργεντινής και ειδικεύτηκε στη θεραπεία των νοητικών ασθενειών.

«Ο εξωτερικός κόσμος είναι μια αντίληψη, μια αφηρημένη έννοια. Πρέπει να καταλάβω ότι ο κόσμος του άλλου δεν είναι ο δικός μου κόσμος, δεν μοιραζόμαστε τον ίδιο κόσμο. Μπορούμε ωστόσο να φτιάξουμε έναν κοινό κόσμο και να περνάμε καλά μέσα σε αυτόν. Ο εξωτερικός κόσμος είναι το ερέθισμα και ο εσωτερικός η αντίληψη που έχουμε γι’ αυτόν.

Για παράδειγμα εγώ σε βλέπω και για μένα είσαι όπως σε βλέπω. Πως είσαι όμως στ’ αλήθεια; Τι ξέρω εγώ; Πώς να το ξέρω; Το μόνο που ξέρω εγώ για σένα είναι το πώς σε βλέπω. Κατά το ίδιο τρόπο, αυτό που εσύ ξέρεις για μένα είναι αυτό που βλέπεις, όχι αυτό που είμαι».

Στην αρχή ξεκίνησε να εργάζεται σε νοσοκομεία και κλινικές, ενώ συνέχισε δίνοντας διαλέξεις σε ιδρύματα, κολέγια, θέατρα, καθώς και σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Είχε γίνει ο αγαπημένος πολλών ανθρώπων και παρίστανται συχνά σε μαθήματα, σεμινάρια και διαλέξεις σε χώρες όπως, την Ουρουγουάη, τη Χιλή, το Μεξικό, τις Η.Π.Α, την Ιταλία, την Ισπανία και αρκετές ακόμα. Όταν μάλιστα ξεκίνησε την συγγραφή είδε τα πρώτα του βιβλία να μεταφράζονται σε είκοσι μία γλώσσες. Μάλιστα όσοι αποφασίσετε να τον ψάξετε περισσότερο στο YouTube υπάρχουν πολλά βίντεο δικά του, που θα σας βοηθήσουν να μάθετε κάτι παραπάνω γι’ αυτόν.

Όταν κυκλοφόρησε τα «φύλλα πορείας», αποτέλεσε ένα αδιαμφισβήτητο εκδοτικό γεγονός. Στην ουσία τα φύλλα πορείας,  είναι 5 βιβλία-δρόμοι, που αποτελούν ένα πλήρες και αυτοτελές έργο που μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα, ωστόσο οι περισσότεροι επιλέγουν να τα διαβάσουν με την σειρά.

·       Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης

·       Ο δρόμος της Συνάντησης

·       Ο δρόμος των Δακρύων

·       Ο δρόμος της Ευτυχίας

·       Ο δρόμος της Πνευματικότητας

Ας δούμε όμως μερικά ακόμα δικά του λόγια που τα ξεχωρίζω λίγο περισσότερο

Είναι λάθος η αντίληψη που μας κληροδότησε ο μύθος ότι ο έρωτας είναι φυλακή.

Τίποτα χρήσιμο δεν κατορθώνεται με το ζόρι.

Εσύ, εγώ και όλοι μας έχουμε εκπαιδευτεί σ αυτήν την ηλίθια ιδεολογία. Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι, και μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να απολαύσεις όσα έχεις. Γι’ αυτό μάθαμε ότι η ευτυχία θα έρθει όταν θα ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει. Κι επειδή πάντα κάτι λείπει, ξαναγυρίζουμε στην αρχή και δεν απολαμβάνουμε ποτέ τη ζωή.

Εσύ επιλέγεις πού και αποφασίζεις μέχρι πότε, γιατί το μονοπάτι είναι ένα θέμα αποκλειστικά δικό σου.

Κάθε φορά που κάτι φεύγει μακριά, αφήνει τόπο σε αυτό που ακολουθεί.

Εάν βρεθείτε σε αδιέξοδο, μην είστε ανόητοι… γυρίστε εκεί όπου μπήκατε.

Είναι βασανιστικό να θέλεις κάτι και να μην μπορείς να το αποκτήσεις. Υπάρχει άραγε τρόπος να ξεφύγουμε από αυτή την παγίδα; Το κλειδί θα το βρεις στον δρόμο όπου μαθαίνεις να μπαίνεις και να βγαίνεις από την επιθυμία. Για να το κάνεις αυτό είναι απαραίτητο να αναπτύξεις την ικανότητα να επιθυμείς χωρίς να μένεις φυλακισμένος στην επιθυμία.

Υπάρχουν πράξεις στη ζωή ενός ανθρώπου που αφήνουν ίχνη στη ζωή των άλλων

***

Πρόσφατα ανέβασε ένα βίντεο που βασίζεται στην κατάσταση που βιώνουμε όλοι ανά τον κόσμο. 

Το αφήνω εδώ για να είναι μια καλή αρχή στο ταξίδι σας μαζί του.

Και να θυμάστε, Αυτογνωσία είναι να ξεκινάς από την αρχή!

See You Soon, Mauri Toulipa

Την Μόνικα την είχα «φίλη» μου στο facebook αρκετό καιρό και νομίζω πως την γνώρισα λίγο καλύτερα στην προηγούμενη καραντίνα που βιώναμε. Προσωπικά, θεωρώ πως η πρώτη καραντίνα ήταν «πιο σκληρή», με την έννοια του άγνωστου και του πιο έντονου φόβου, για τους αγαπημένους μας και για το τι επρόκειτο να συμβεί γενικότερα στο μέλλον. Ήταν μια νέα συνθήκη που θα στιγμάτιζε την χρονιά αυτή –τον καθένα ξεχωριστά και με διαφορετικό τρόπο- και που έπρεπε εμείς να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να χαθεί μέσα σε ένα χάος σκέψεων, συναισθημάτων και ειδήσεων.

Εκείνο το διάστημα προσπαθούσα με τον εαυτό μου να εμβαθύνω στις σκέψεις μου, να φιλτράρω τα όσα λέγονται εκεί έξω και που με κάποιον τρόπο βρίσκουν χώρο μέσα μας και να δημιουργήσω μια παράλληλη πραγματικότητα, με λιγότερο άγχος, φόβο και ένταση. Εκεί ήταν η κομβική συνάντησή μου με την Μόνικα. Εμφανίστηκε στην αρχική μου ένα βίντεο δικό της που λεγόταν «Διαλογισμός ευγνωμοσύνης». Το πάτησα χωρίς δεύτερη σκέψη, κάπως μηχανικά και έμεινα να την ακούω από την αρχή μέχρι το τέλος.

Η Μόνικα είναι Personal Trainer, Yoga instructor, εργάζεται ως μοντέλο και αγαπάει την συγγραφή. Επίσης ζωγραφίζει και αν μπεις λίγο και περιπλανηθείς στον «χώρο της» (social media) θα σε ζεστάνει η αύρα της και θα σε μαγνητίσει. Είναι φύσει καλλιτεχνικός άνθρωπος.

«Δεν είναι όλες οι ημέρες πρακτικής ίδιες, ούτε το σώμα ή ο νους ακολουθούν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, εστιάζεις στο σήμερα με όσα εκείνο φέρει».

Πάντα όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο αντιλαμβανόμαστε με κάποιον τρόπο την συμβατότητά του με κομμάτια δικά μας. Πιθανότατα η Μόνικα να είναι και για εσάς ένας τέτοιος άνθρωπος.

Ας υποθέσουμε πως δεν σε γνωρίζει κάποιος, τι έχεις να πεις για σένα;

Είμαι δραστήρια, δημιουργική, ευαίσθητη και ονειροπόλα. 

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την γιόγκα και τον διαλογισμό; Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό;

Στην αρχή με ενθουσίαζε η αίσθηση χαράς που είχα μετά τα μαθήματα. Το σώμα μου αβίαστα έμπαινε στις περισσότερες θέσεις(Asanas) και αυτό με γέμιζε αυτοπεποίθηση. Με τον καιρό κατάλαβα πως η γιόγκα είναι πολλά πράγματα παραπάνω. Είναι υπομονή, επιμονή, αποδοχή και παρατήρηση.

Δεν είναι όλες οι ημέρες πρακτικής ίδιες, ούτε το σώμα ή ο νους ακολουθούν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, εστιάζεις στο σήμερα με όσα εκείνο φέρει. 

Έφτασα σε ένα σημείο μέσα μου που ήθελα να δώσω πράγματα και εγώ στους μαθητές. Να αφήσω το δικό μου λιθαράκι. Να βοηθήσω. Να προσφέρω. Τότε ξεκίνησα το εκπαιδευτικό δασκάλων αλλά και τα δικά μου μαθήματα. Πάντα όμως παραμένουμε μαθητές. Έχουμε τόσα να μάθουμε. 

Κάθε δάσκαλος, flow ή asana έχει να σε διδάξει σημαντικά μηνύματα.

Η γιόγκα είναι ένα φιλοσοφικό σύστημα και προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη yuj που σημαίνει ένωση. Ένωση νου και σώματος. 

Μητρόπολη της γιόγκα είναι η Ινδία.

Η σωματική πρακτική είναι μόνο μια πτυχή της και ίσως η πιο διαδεδομένη στον δυτικό πολιτισμό. Σκοπός είναι η απελευθέρωση σε όλα τα επίπεδα.  

Υπάρχουν πολλά είδη, σωστά; Η επιλογή πως πρέπει να γίνεται; Παίζει ρόλο ο χαρακτήρας μας σε αυτή την απόφαση; Δηλαδή στο τι θα μας ταιριάξει καλύτερα; Εσύ ανήκεις σε κάποιο είδος;

Ναι, υπάρχουν διαφορετικά είδη/σχολές. Δεν υπάρχει κανόνας σε αυτό. Μπορεί να ξεκινήσουμε ένα συγκεκριμένο είδος και στην πορεία να θέλουμε να ασχοληθούμε και με κάποιο άλλο ή να τα συνδυάσουμε. 

Μιας και διανύουμε μια δεύτερη καραντίνα και ο κόσμος μένει σπίτι, τι θα του πρότεινες να κάνει για να νιώθει καλύτερα; 

Να κάνει πράγματα για τον ίδιο και τους αγαπημένους του. Οι ρυθμοί πριν την καραντίνα δεν μας επέτρεπαν να δούμε όλοι μαζί μια ταινία, να μαγειρέψουμε ή να συζητήσουμε. Δεν είναι κάθε ημέρα εύκολη αλλά είναι στο χέρι μας να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο. Αυτή είναι η συμβουλή μου.

Εσύ πως νιώθεις μέσα σε αυτή την συνθήκη;

Ανάμεικτα. Είναι ημέρες που ξυπνάω και αισθάνομαι παραγωγική και άλλες που δεν θέλω να κάνω πολλά πράγματα. Αποδέχομαι και τις δύο φάσεις. Προσπαθώ να δημιουργώ καθημερινά ένα πρόγραμμα και όσο μπορώ να το ακολουθώ. 

Τι ρόλο παίζει η διατροφή στη ζωή μας; Θα πρότεινες κάποιες βασικές ίσως τροφές που μπορούν να μας ενδυναμώσουν;

Η διατροφή στην ζωή μας παίζει σημαντικό ρόλο. Η τροφή μπορεί να αποτελέσει φάρμακο και ασπίδα προστασίας αν καταναλώνουμε φαγητά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά ή αντίθετα να αποτελέσει δηλητήριο για τον οργανισμό μας αν αμελούμε την διατροφή μας συστηματικά.

Η αποδοχή του εαυτού πως επιτυγχάνεται;

Αποδοχή είναι να δέχεσαι αυτό που συμβαίνει. Θέλει συστηματική προσωπική δουλεία σε πολλά επίπεδα. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική πορεία σε αυτό. 

Ποια είναι η συμβουλή που θα έδινε η μικρή Μόνικα σε σένα σήμερα; Και τι πιστεύεις ότι θα ήθελε ο μικρός εαυτός σου να μοιραστεί και με τους υπόλοιπους ανθρώπους;

Να τολμάει περισσότερο,  να μην φοβάται την αποτυχία και να χαμογελάει. Ακόμα είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως κάθε άνθρωπος που συναντάμε είναι ένα μικρό σχολείο. Το να εμπιστεύεσαι όσα σου φέρνει η ζωή είναι η καλύτερη σκέψη που θα μπορούσα να μοιραστώ με κάποιον. 

Αγαπημένα

Ποιο βιβλίο κέρδισε μια θέση στην καρδιά σου και γιατί; 

"Ποιος θα κλάψει όταν πεθάνεις;" Είναι το πρώτο βιβλίο αυτοβελτίωσης που αγόρασα πριν χρόνια. Αποτέλεσε αφετηρία για την εσωτερική μου εξερεύνηση. 

Ποια ταινία αγαπάς λίγο παραπάνω και γιατί; 

«Η ζωή είναι ωραία», του Μπενίνι. Δύναμη ψυχής και αγάπη για την οικογένεια κάτω από τις πιο απάνθρωπες συνθήκες. 

Υπάρχει κάποια φράση που να σου δίνει κίνητρο ή να σε εμπνέει, και αν ναι ποια; 

Αρκετές ανάλογα την περίοδο που διανύουμε. Δύο που με βοηθάνε τελευταία είναι: Trust the timing of your life, every champion was once a contender who refused to give up. 

Αυτό σημαίνει, «Εμπιστευτείτε το χρονοδιάγραμμα της ζωής σας, κάθε πρωταθλητής ήταν κάποτε υποψήφιος που αρνήθηκε να τα παρατήσει».

Ένα ταξίδι όνειρο ζωής..

Ινδονησία και Ισλανδία να δω το βόρειο σέλας.

Η μέρα μου περιλαμβάνει..

Καλό πρωινό, γυμναστική, να μαθαίνω τουλάχιστον 3 πράγματα τα οποία δεν ήξερα χθες.

Για μένα το σημαντικότερο είναι..

“Η ανθρωπιά.”

Ξυπνάς και έχεις μια υπερ δύναμη. Ποια είναι και τι κάνεις;

“Η τηλεμεταφορά. Να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο και να ανακαλύπτω καινούρια μέρη.”

Με θυμώνει..

“Η έλλειψη συμπόνιας”

Άνθρωπος για μένα σημαίνει..  

“Να προσφέρεις, να μοιράζεσαι, να αγαπάς.”

Αυτή είναι μια μικρή γεύση από την Μόνικα ως άνθρωπο. Το να επιλέγεις καθημερινά την ζωή που θες να έχεις, είναι το πιο σημαντικό δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Πιθανότατα να υπάρχουν μέρες –μπορεί και πολλές μέρες- που να νιώθεις ότι δεν μπορείς. Αυτό όμως είναι σίγουρα ένα μεγάλο ψέμα. Τα πάντα μπορεί να ξεκινήσουν εδώ και τώρα. Το πρώτο βήμα είναι η σκέψη και η απόφαση. Το δεύτερο είναι η πράξη!

Που μπορείς να την βρεις;

Το κανάλι της: https://www.youtube.com/channel/UClvp4T4Rlxq9WJlFoOm0YaA

To Instagram της: https://www.instagram.com/monikaskwiecien/

To Facebook της:https://www.facebook.com/monikaskwiecien

Μια μέρα της καραντίνας όπου όλα κυλούσαν σε σχεδόν ίδιους ρυθμούς είχα αρκετές σκέψεις που έτρεχαν στο μυαλό μου. Πως θα μπορούσαμε να υπάρξουμε οι καλύτερες εκδοχές για τους εαυτούς μας και για τους γύρω μας; Τι είναι όλα αυτά που συμβαίνουν εκεί έξω και πως επηρεάζουν το μέσα μας; Θα τα καταφέρουμε; Τα όνειρά μας τι απέγιναν; Υπάρχουν άνθρωποι που αξίζει να γνωρίσουμε και που ίσως θα φανούν φωτεινοί σηματοδότες στις ζωές μας και αντίστοιχα;

Το τζάκι είχε αρχίσει να σβήνει και ο καφές τελείωνε. Στο σπίτι ήμουν μόνη και η καραντίνα μετρούσε ήδη δύο δεκαήμερα. Έπινα αρκετούς καφέδες και τον τελευταίο καιρό είχα αρκετή ενέργεια και ιδέες για το blog. Ήξερα πως θέλω να γνωρίσω ανθρώπους, να επικοινωνήσω μαζί τους και να μοιραστούμε σκέψεις, γνώσεις και εμπειρίες.

Βρήκα την Δήμητρα μέσα από το διαδίκτυο και η πρώτη μου επαφή μαζί της ήταν μέσα από την προσωπική της ιστοσελίδα. Η Δήμητρα σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο και στην συνέχεια έφυγε για μεταπτυχιακές σπουδές στην Συμβουλευτική και Ψυχοθεραπεία στην Σκωτία. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ψυχολογία και εκπαιδεύτηκε στην Προσωποκεντρική και Focusing βιωματική Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική.

Ήξερα από την πρώτη στιγμή πως είναι ένας από τους ανθρώπους που θα ήθελα πολύ να κοσμούν ένα μέρος σε αυτή την κατηγορία. Αφού λοιπόν την έψαξα και αντιλήφθηκα την αισθητική της, επικοινώνησα μαζί της. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και θερμή. Είχε την ίδια διάθεση για επικοινωνία και μοίρασμα. Το πιο σημαντικό δεν είναι άλλωστε αυτό στην ζωή; Λίγες μέρες μετά την γνώρισα και διαδικτυακά. Η χιλιομετρική απόσταση δεν έπαιζε κανέναν απολύτως ρόλο, είχαμε καταφέρει να συνδεθούμε αμέσως. Έδειξε  ενδιαφέρον για αυτό που ήθελα να κάνω και εκεί είναι που ξεκίνησαν όλα.

Ας υποθέσουμε πως δεν σε γνωρίζει κάποιος, τι έχεις να πεις για σένα; 

(έκπληξη) Πραγματικά δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι που μέσα σε μία πρόταση θα έδινε μια εικόνα για μένα ή ακόμα και για οποιονδήποτε άνθρωπο. 

Θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι πολυδιάστατος και μόνο μέσα από τις αλληλεπιδράσεις μας αποκτούμε μια εικόνα για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Ίσως στο τέλος της συνέντευξης αυτής να μπορεί κάποιος να σχηματίσει καλύτερα την δική του εικόνα για εμένα. 

Με ενδιαφέρει πολύ ο άνθρωπος και η ιστορία του. Ξεκίνησα σπουδάζοντας κοινωνιολογία. Από τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια ανακάλυψα το μεγάλο μου ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, την ιστορία του και τις κοινωνίες του. Οι σπουδές μου στην Ψυχολογία και την Ψυχοθεραπεία ήταν μάλλον μονόδρομος.

Υπάρχουν τρείς βασικές σχολές ψυχοθεραπείας: Η Ψυχαναλυτική, η Γνωσιακή και η Ανθρωπιστική. Η προσέγγιση που ακολουθώ ανήκει στην Ανθρωπιστική σχολή και ονομάζεται Προσωποκεντρική και Focusing βιωματική ψυχοθεραπεία.

Ναι, είναι αλήθεια. Παλαιότερα όποιος έλεγε ότι κάνει ψυχοθεραπεία θεωρούταν τουλάχιστον τρελός. Σήμερα αυτό έχει αλλάξει, ευτυχώς. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάνουν ψυχοθεραπεία. Το ταμπού δεν έχει ξεπεραστεί βέβαια τελείως και πολλοί άνθρωποι διστάζουν να αναζητήσουν υποστήριξη από κάποιον ειδικό. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό.

Ίσως κάποιοι να αισθάνονται ότι είναι σαν να παραδέχονται ότι απέτυχαν να «τα καταφέρουν» ή φοβούνται ότι θα ανακαλύψουν φοβερά και τρομακτικά πράγματα για τον εαυτό τους. Βέβαια τίποτα από αυτά δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Όποιος τελικά ξεκινήσει μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία θα καταλάβει ότι αυτό που τελικά συμβαίνει είναι ότι μαθαίνει και αποδέχεται καλύτερα τον εαυτό του. Αν συμβεί αυτό τότε ο άνθρωπος καταφέρνει να στέκεται με έναν διαφορετικό και πιο λειτουργικό τρόπο απέναντι στα προβλήματα του. 

Προσωπικά, θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος θα ήταν καλό να κάνει ψυχοθεραπεία για να εξελιχθεί. Εσύ τι θα πρότεινες; Θα μπορούσες να δώσεις μια άλλη οπτική αυτής της διαδικασίας που θα βοηθούσε κάποιον να ξεκλειδώσει και να πάρει μια τέτοια απόφαση; 

Δεν είμαι σίγουρη αν κάθε άνθρωπος χρειάζεται να κάνει ψυχοθεραπεία. Σίγουρα όμως είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας και προσωπικής ανάπτυξης που δύναται να ωφελήσει αυτούς που αναζητούν κάτι τέτοιο στην ζωή τους και να τους βοηθήσει να βιώσουν πιο ολοκληρωμένες και ουσιαστικές σχέσεις με τους γύρω τους αλλά και με τον εαυτό τους. 

Υπάρχουν σημάδια στα οποία θα πρέπει να δώσουμε παραπάνω σημασία και που μπορεί να υποδηλώνουν κάτι για την ψυχολογία μας; 

Ναι υπάρχουν σημάδια. Πολλές φορές είναι οι γύρω μας που παρατηρούν αυτά τα σημάδια και είτε μας το λένε είτε μας το δείχνουν με την συμπεριφορά τους απέναντί μας. Άλλες φορές μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε και εμείς οι ίδιοι. Υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν ψυχολογική υποστήριξη γιατί οι σχέσεις τους (επαγγελματικές, φιλικές, προσωπικές) δεν είναι ικανοποιητικές.

Μπορεί να επηρεαστεί η διάθεση τους, οι συνήθειες του ύπνου και της διατροφής τους ή ακόμα και η ερωτική τους διάθεση. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εμφανίζονται σταδιακά σε βάθος χρόνου ή απότομα όπως για παράδειγμα σε μια κρίση πανικού. Επίσης κάποια σωματικά συμπτώματα μπορεί να είναι ένα καμπανάκι ότι «κάτι μας απασχολεί». Άλλοι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται έναν κόμπο στο στομάχι ή ένα βάρος στο στήθος ή να έχουν πόνους σε διάφορα σημεία του σώματος τους, ακόμα και να υποφέρουν από χρόνιες ψυχοσωματικές ασθένειες. Το σώμα ξέρει και μας το λέει. Εμείς απλά χρειάζεται να το ακούσουμε!

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν ψυχολόγο και σε έναν ψυχίατρο;

Αυτό ίσως είναι το πιο συχνό ερώτημα των ανθρώπων και θα χρειαζόταν μεγάλη επεξήγηση για το τι ενώνει αυτές τις δύο επιστήμες και τι τις διαφοροποιεί. Θα μπορούσαμε αδρά να πούμε ότι ο Ψυχίατρος έχει σπουδάσει ιατρική και έχει αποκτήσει την ειδικότητα της Ψυχιατρικής. Έχει δικαίωμα συνταγογράφησης φαρμακευτικής αγωγής, και μπορεί να προσεγγίζει τα προβλήματα των ανθρώπων και μέσα από τη φαρμακοθεραπεία.

Ο Ψυχολόγος έχει σπουδάσει Ψυχολογία και προσεγγίζει τον θεραπευόμενο πιο βιωματικά. Συνοδεύει τον θεραπευόμενο στην επίλυση των προβλημάτων του, στην αυτοβελτίωση και την αυτοπραγμάτωση μέσα από τον διάλογο και την ψυχική επαφή. 

Οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας έχουν λυμένα τα δικά τους θέματα (φόβους, ανασφάλειες κλπ..); 

Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά ότι τα έχουν λύσει (ούτε ότι λύνονται όλα!), σίγουρα όμως οφείλουν να τα έχουν αναγνωρίσει. Για να γίνει κάποιος ψυχοθεραπευτής ή σύμβουλος ψυχικής υγείας, απαιτείται, εκτός των άλλων εκπαιδευτικών υποχρεώσεων, να έχει ολοκληρώσει αρκετές ώρες προσωπικής θεραπείας και ανάπτυξης. Με τον τρόπο αυτό έρχεται σε επαφή με τα δικά του θέματα και αυτό είναι η αρχή της επίλυσης τους. Εν τέλει, το ζητούμενο δεν είναι να μην έχει ο θεραπευτής θέματα αλλά να μπορεί κάθε φορά να τα αναγνωρίζει και να βελτιώνεται. Αυτό είναι το ζητούμενο εξάλλου και για κάθε θεραπευόμενο.

Δεν είναι ένας (γέλιο)! Αυτό που μπορώ όμως να σου πω είναι ότι αυτά που ενδόμυχα με απασχολούν είναι ζητήματα υπαρξιακής φύσης. Η λέξη φόβος δεν είναι η κατάλληλη λέξη για να το περιγράψω αυτή τη στιγμή. Παλιότερα αισθανόμουν ότι «πάγωνα» μπροστά στην σκέψη του θανάτου (αυτό που εγώ αντιλαμβανόμουνα ως θάνατο). Μέσα από την εκπαίδευση μου και την δουλειά με τον εαυτό μου, αυτό που κάποτε με ακινητοποιούσε, το άγνωστο,  τώρα με κινητοποιεί στο να απολαμβάνω και να εκτιμώ αυτό που σίγουρα κατέχω, την ζωή. Το να αλλάζεις την στάση σου απέναντι στους φόβους σου δεν είναι μικρό πράγμα!

Η θλίψη και η μελαγχολία πως ορίζονται; Έχουν κοινά μεταξύ τους και πως μπορεί να τα διαχειριστεί κάποιος; 

Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα που κάποιος μπορεί να νιώσει όταν έρθει αντιμέτωπος με μια δυσάρεστη κατάσταση (πχ μια απώλεια).

Η μελαγχολία σχετίζεται με την γενική εσωτερική μας διάθεση. 

Και οι δύο έννοιες, σε μεγάλη ένταση και διάρκεια μπορεί να συσχετιστούν με σοβαρές διαταραχές της διάθεσης όπως πχ την κατάθλιψη. Βέβαια αν κάποιος ερχόταν σε μένα και μου έλεγε ότι νιώθει θλίψη ή μελαγχολία, θα απέφευγα να δώσω οποιονδήποτε ορισμό. Αντιθέτως θα του ζητούσα να μου περιγράψει πως είναι η δική του θλίψη, η δική του μελαγχολία. Με άλλα λόγια θα ζητούσα να δώσει εκείνος τον δικό του προσωπικό και μοναδικό ορισμό για αυτό που του συμβαίνει. 

Στο πως μπορεί να το διαχειριστεί κάποιος δεν υπάρχει μόνο μια απάντηση. Κάθε ένας έχει έναν δικό του τρόπο να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του αλλά όταν αυτός ο τρόπος δεν είναι αρκετός τότε μπορεί να ζητήσει την βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας.

Ενώ η ανάλυση μας βοηθά, η υπερανάλυση μας δυσκολεύει.

Θα μπορούσα να πω ότι το τίμημα των δυνατοτήτων του ανθρώπινου εγκεφάλου, δηλαδή η ικανότητα να αναλύει τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός του, είναι η απώλεια του ελέγχου αυτής της δυνατότητας, δηλαδή η υπερανάλυση. Γενικά όλα τα υπερ- (δηλ σε υπερβολικό βαθμό) συνήθως μας δυσκολεύουν.

Στο ερώτημα πως μπορεί κανείς να απαλλαχτεί από την υπερανάλυση, η απάντηση είναι: όπως με κάθε πρόβλημα, δηλαδή αποκτώντας επίγνωση ότι η υπερανάλυση είναι πρόβλημα και δεν παράγει τις λύσεις που αναζητούμε. 

Κάθε εποχή είναι κατάλληλη για όνειρα. Τα όνειρα δεν έχουν εποχή! 

Ίσως αν στρέψει την προσοχή του μέσα του, σε αυτό που τον έκανε να ξεχάσει να ονειρεύεται, και να δει τι υπάρχει εκεί που το εμποδίζει…

Αν έχεις αυτοεκτίμηση, σίγουρα θα έχεις και αυτοπεποίθηση. Το ανάποδο δεν ισχύει πάντα.

Όταν θελήσει πραγματικά να έχει μια υγιή σχέση με τον εαυτό του, τότε πίστεψέ με θα βρει και τον τρόπο.

Μέσα από την διαδικασία της ψυχοθεραπείας, και έχοντας περπατήσει αυτόν τον δρόμο με πολλούς θεραπευόμενους μου, έχω διαπιστώσει ότι η μεγαλύτερη διαδρομή είναι στο να φτάσει κανείς στο στάδιο της συνειδητοποίησης αυτού που πραγματικά θέλει. Από εκεί και πέρα δεν μένει παρά ο καθένας να δημιουργήσει την δική του προσωπική διαδρομή, μια διαδρομή που να αξίζει να την περπατήσει.

Θα έλεγα ότι είναι σημαντική η διατήρηση ενός σταθερού προγράμματος. Να φτιάξουμε εμείς την «ρουτίνα» μας. Μερικά πράγματα που είναι βοηθητικά για εμένα είναι: 

-Κοιμάμαι σταθερή ώρα το βράδυ και ξυπνάω σταθερή ώρα ακόμα και αν δεν έχω πρωινή δουλειά. 

-Προσπαθώ να κρατώ σταθερές ώρες γευμάτων.

-Βάζω μια δραστηριότητα εκτός σπιτιού. Ακόμα και μια βόλτα στην γειτονία μου με ξεκουράζει!

-Μιλάω με ανθρώπους που με κάνουν και αισθάνομαι όμορφα (ευτυχώς υπάρχουν πολλοί τρόποι να επικοινωνούμε).

-Επειδή χρειάζεται να εργάζομαι πολλές ώρες από τον υπολογιστή, διαμόρφωσα τον χώρο μου έτσι ώστε να είναι όσο πιο ξεκούραστος και εργονομικός γίνεται. 

-Προσπαθώ να μην ξεχνάω να με φροντίζω. Μπορεί να είμαι μέσα στο σπίτι πολλές ώρες αλλά φροντίζω να είμαι ντυμένη με τα ρούχα που θα φορούσα εκτός σπιτιού. 

Βλέπεις τα συστατικά της ευτυχίας είναι πολύ απλά.

Η μικρή Δήμητρα δεν έδινε συμβουλές γιατί δεν ήθελε να της λένε οι άλλοι τι να κάνει! (γέλιο)

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που ακολουθώ μια θεραπευτική προσέγγιση που δεν δίνει συμβουλές και δεν κατευθύνει.

Αγαπημένα

Ποιο βιβλίο κέρδισε μια θέση στην καρδιά σου και γιατί;

Δυσκολεύομαι να διαλέξω. Το βιβλίο «Φωνές» του Αντόνιο Πόρτσια είναι ένα βιβλίο στο οποίο επιστρέφω συχνά, και κάθε φορά τα αποφθέγματα του αντηχούν με διαφορετικό τρόπο μέσα μου.

Ποια ταινία αγαπάς λίγο παραπάνω και γιατί;

 Το Blade Runner ξεχωρίζει μέσα μου αυτή την στιγμή, ειδικά η τελευταία σκηνή με συγκλονίζει κάθε φορά που την βλέπω!

Υπάρχει κάποια φράση που να σου δίνει κίνητρο ή να σε εμπνέει, και αν ναι ποια;

«Η ευτυχία είναι επιλογή»

Η μέρα μου περιλαμβάνει..

..καφέ το πρωί και μετά όλα τα υπόλοιπα (γέλιο)

Για μένα το σημαντικότερο είναι..

..ότι τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από τα υπόλοιπα! 

Ξυπνάς και έχεις μια υπερδύναμη. Ποια είναι και τι κάνεις;

Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ,  αλλά η τηλεμεταφορά θα βοηθούσε πολύ κάποιες μέρες που κολλάω στην κίνηση του δρόμου.

Θυμώνουν οι ψυχολόγοι (γέλιο) και αν ναι, με τι;

Φυσικά και θυμώνουν! Οι ψυχολόγοι είναι άνθρωποι και τους συμβαίνουν όλα τα ανθρώπινα! 

Το σημαντικό στην ψυχοθεραπεία δεν είναι να μην θυμώνουμε αλλά να έχουμε επίγνωση των συναισθημάτων μας, να μπορούμε να βάλουμε τον θυμό μας στην άκρη και να τον επεξεργαστούμε αργότερα. 

Άνθρωπος για μένα σημαίνει..

..η φύση που απέκτησε επίγνωση.

Στοιχεία Επικοινωνίας

Τ : +30 697 781 9736

Ε : ntente.dimitra@gmail.com

Επίσης, την Δήμητρα μπορείτε να την βρείτε και μέσα από την προσωπική της ιστοσελίδα.

Εκεί θα έχετε την δυνατότητα να δείτε περισσότερα πράγματα για την ίδια και να δείτε πιο αναλυτικά τον τρόπο προσέγγισης της.

Site: https://www.dimitrantente.com/

Τοποθεσία: Κουζίνα 

Ώρα: Χάραμα

Συναίσθημα: Ανούσιος διάλογος/ κάτι αρκετό /ενδείκνυται 

***

Παίζει να το ακούγαμε στο κρεβάτι τις πρώτες μέρες, θυμάσαι; Δεν σου άρεσε καθόλου το τραγούδι αυτό. Προσπαθούσες να με κατανοήσεις. Η τονικότητα ήταν χαμηλή, μελωδική, ταξιδιάρικη και λίγο καταθλιπτική. Τι τα θέλεις και τα ακούς; Η χαρά τους που βρίσκεται; Σε ένα διαρκές αντίο; Χάιδευες τα μαλλιά μου και ήσουν ο πρώτος άνθρωπος που έπαιζες με λέξεις τόσο απλές, χωρίς ενδοιασμούς. Είναι δύσκολη η απλότητα, δεν είναι; Τα μάτια σου κρύβουν μια υγρασία που είναι χείμαρρος και τα φοβάμαι, αν τα κοιτάω πολύ χάνομαι και δεν ξέρω πως να τα σκουπίσω. Τίποτα "ξερό" βέβαια δεν θα προτιμούσα λες και αφήνεις το τραγούδι να παίζει. Μ' αρέσουν τα μάτια σου όμως. Όλο τα κοιτάς και ντρέπομαι λιγάκι. Κοιμήθηκα χωρίς λόγια. Το επόμενο πρωί με ξύπνησες με το δικό σου αγαπημένο που καμία σχέση δεν είχε με το δικό μου. Η τονικότητα ήταν δυναμική, βαθιά με ένα συναίσθημα χαράς που σε έκανε να χορεύεις. Είσαι αστείος. Γελάω πολύ και το λατρεύεις αυτό. Θυμάσαι; Ήταν τα πρώτα πρωινά που ήμασταν μαζί και τίποτα δεν θύμιζε άλλα. Γίνεσαι γελοίος και επιτέλους με παρασέρνεις στο να είμαι και εγώ λίγο γελοία. Έχει πλάκα. Έχεις πλάκα. 

See You Soon, Mauri Toulipa

Σαν μελωδία ξεχασμένη

See You Soon, Mauri Toulipa

Πρωινό Κυριακής / Μελωδίες

Παίζει μουσική στο Πικάπ και βάζω λίγο καφέ να πιώ. Η κούπα είναι μια από αυτές που μου είχες χαρίσει. Είναι αυτή που έχει επάνω ζωγραφισμένα Λάμα. Γελούσες όταν την είχες δει και ήθελες πολύ να μου την πάρεις. Έτσι μου είπες. Θυμάμαι μάλιστα πόσο σπαστικά γελούσες πριν την βγάλεις από την τσάντα σου για να μου την παρουσιάσεις. Τι να κάνω και εγώ. Την έχω συνδυάσει με το γέλιο σου. Και πόσο μου έχει λείψει αυτός ο ήχος. Έχει βάλει υγρασία και μόλις που μπαίνει κάπως ο χειμώνας. Θα βρέξει και σκέφτομαι πως πρέπει να μαζέψω τα ρούχα που είναι απλωμένα έξω. Αναρωτιέμαι πόσες αλλαγές είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να αλλάξουμε. Είτε την πορεία μας, είτε την ιστορία μας. Η ανικανότητα των καιρών να μας χαρίσει ένα όνειρο με κάνει όλο και πιο πολύ να απογοητεύομαι. Ίσως και πιο πολύ με τον εαυτό μου, μιας που δεν βρίσκω καμία όρεξη να μετακινηθώ. Και με εκνευρίζει πολύ που ξέρω πως όλα βρίσκονται κάπου εκεί έξω και εμείς διαρκώς μένουμε στην απέξω. Το να το αποδεχτούμε θα είναι κάτι ολέθριο και δεν είμαστε για τα λίγα.. σωστά; Έτσι, για να μην λυπάμαι πολύ βάζω τον καφέ μου στην κούπα σου. 

See You Soon, Mauri Toulipa